-Το μαύρο εκείνο πρωινό της 20ης Ιουλίου 1974,ώρα 9:20 το πρωί,ο Ραδιοφωνικός Σταθμός ΥΕΝΕΔ, παίζει το πουκάμισο το θαλασσί του φίλου μας του Άκου, που ήταν από τα σουξέ εκείνης της χρονιάς.Ξαφνικά η μουσική σταματάει και ο εκφωνητής με τρεμάμενη φωνή ανακοινώνει τη θλιβερή είδηση της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.
Στα χρόνια που ακολούθησαν,αξίζει να σημειώσουμε ό,τι το τραγούδι αυτό του Άκου έγινε ο δεύτερος Εθνικός ύμνος για τους αδελφούς μας Κυπρίους.Φρίκη για τα όσα ακολούθησαν τις μαύρες εκείνες ημέρες,φρίκη και ντροπή για την <<πολιτισμένη>> ανθρωπότητα που 35 χρόνια μετά,το 40% της Κύπρου παραμένει υπό Τουρκική κατοχή και κανένας δεν γνωρίζει την τύχη των 3.000 περίπου αγνοουμένων.Κύπρος το μοναδικό κράτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που είναι χωρισμένο στα δυό. Τα παιχνίδια των μεγάλων στην πλάτη των μικρών,καθόριζαν ανέκαθεν την τύχη των λαών.Οι ψυχές των ανθρώπων που χάνονται,είναι για τους ισχυρούς της γής,δυστυχώς ένα τίποτα.
-Αγιορείτης μοναχός,που φέρεται να έχει προορατικό χάρισμα,προβλέπει πολύ θερμό τον προσεχή Οκτώβριο,για Ελλάδα και Τουρκία.Θεέ μου βάλε το χέρι σου να μην βγει αληθινή η πρόβλεψη του Αγιορείτη μοναχού.Φτάνει πια,η Ρωμιοσύνη αρκετά έχει τραβήξει.
-Αγιορείτης μοναχός,που φέρεται να έχει προορατικό χάρισμα,προβλέπει πολύ θερμό τον προσεχή Οκτώβριο,για Ελλάδα και Τουρκία.Θεέ μου βάλε το χέρι σου να μην βγει αληθινή η πρόβλεψη του Αγιορείτη μοναχού.Φτάνει πια,η Ρωμιοσύνη αρκετά έχει τραβήξει.
Στη Βαλύρα τις ημέρες των γεγονότων.
Βαλυραίοι φαντάροι,
που υπηρετούσαν θητεία
την εποχή εκείνη.Ηλίας
Τσιάμης(αριστερά)
& ο αείμνηστος δάσκαλος
Θόδωρος Καυκούλας.
Όλη η Ελλάδα επί ποδός πολέμου.Στα καφενεία,στην πλατεία,στις παρέες στην Βαλύρα,οι συζητήσεις και τα πιθανά σενάρια,δίνουν και παίρνουν.Η γενιά των πατεράδων και των παππούδων μας ήξεραν τι εστί πόλεμος.Τα τραίνα από Καλαμάτα φεύγουν για Αθήνα γεμάτα επίστρατους.Στο σταθμό της Βαλύρας εκτυλίσσονται τραγικές στιγμές.Φαμελίτες αποχωρίζονται με δάκρυα στα μάτια τις οικογένειες τους.Η αγωνία στο ζενίθ!!!
Ο Ιθωμίτης
