Είχα καιρό να περάσω από τον φίλο με το μαγαζάκι πίσω από την Ομόνοια....
Το κρατάει ακόμα....πουλάει ότι έχει από παλιά...φτιασίδια όπως τα λέγαμε
για τις γυναίκες κυρίως....χύμα κολώνιες....και διάφορα.
Δεν ξυνίζουν δεν χαλάνε αυτά....θα μου πείς εδώ θα τρώμε ληγμένα και με την άδεια του Υπουργείου Εμπορίου ....την λεβάντα...το λεμόνι...και το φουζέρ φοβάσε που βάζεις στην μούρη σου μετά το ξύρισμα...
Ή την πούδρα και το κραγιόνι η κυρία;
Τι περισσότερο να πάθει η ρυτίδα....
Τέλος πάντων...έκατσα στο σκαμνάκι και θυμηθήκαμε τις παλιές καλές εποχές
όταν είχε εκείνη η τρύπα και δύο υπαλλήλους....
Είχε πελατεία και από το ΕΘΝΙΚΟ και από το ΠΕΡΟΚΕ....θεατρίνες δηλαδή
που βαφόντουσαν για τις παραστάσεις....δεν υπήρχαν μακιγιέρ και πράσινα άλογα....
Θυμηθήκαμε όμως και τις καλύτερες πελάτισές του....τις γυναίκες των "σπιτιών"...
Και είχε αρκετά η περιοχή τότε αλλά με τάξη και κανόνες....
Είναι λάθος η έκφραση όταν λέμε το μπουρδέλο η Βουλή....
Στα "σπίτια" εκείνα τα χρόνια η μαντάμα (τσατσά) είχε πυγμή...έλυνε και έδενε....
Τα βιβλιάρια υγείας των μόνιμων και των ρεπατζούδων σε απόλυτη τάξη
με τις υγιεινομικές σφραγίδες επισκέψεων στα ειδικά ιατρεία...φαρδιές πλατιές.
Ερχόντουσαν λοιπόν αυτές οι γυναίκες στο μαγαζί του και άφηναν λεφτά...
Με τα χρόνια οι εξυπνότερες είχαν κάνει την καβάτζα τους για τα γεράματά τους....
Μελαγχόλησε στην συνέχεια ο φίλος με την σημερινή κατάσταση....
Είναι δικό του το μαγαζάκι....δηλαδή τα ντουβάρια....ελπίζει για τον γυιό του
μήπως και καλυτερέψει η Ομόνοια....
Μα πώς να καλυτερέψει....θέλει κάθε πρωϊ ένα μπουκάλι χλωρίνη για να πλύνει
τα κάτουρα και τα αίματα έξω από την πόρτα του μαγαζιού του στην καλύτερη
περίπτωση και στην χειρότερη να προσπαθεί να πείσει τον άστεγο να πάει
παρακάτω για να μπορέσει να ανοίξει το μαγαζί του.
Και άντε να βάλει πωλητήριο να το πουλήσει....
Κάποιος μαυραγορίτης θα του το πάρει για λίγα ευρώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου